محمود عباسزاده مشکینی سخنگوی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس یازدهم درباره اینکه با توجه به شرایط برجام آیا بودجه آینده باید توسعهای بسته شود یا انقباضی، اظهار داشت: بودجه آینده را اصولا باید توسعهای ببندیم؛ تحریمها نیز بخشی از واقعیت است. ما اثبات کردیم که در تحریم هم میشود به توسعه کشور فکر و اقدام کرد. بودجه توسعهای را هم منطبق با واقعیتهای کشور و واقعیتهای بینالمللی خواهیم بست.
وی در پاسخ به این سوال که دولت دوازدهم نیز گفت که بودجه را توسعهای بسته است، گفت: بودجههای گذشته نه توسعهای بود و نه تحریمی؛ بودجه حفظ وضع موجود بود. اما طبیعتا بودجه آینده باید توسعهای بسته شود، آن هم در همین شرایط تحریم. البته اقدامات خوبی شده و شرایط دنیا تغییر کرده است؛ ما از این تحریمها و فشارهای حداکثری عبور کردهایم و این موضوع را طرف مقابل نیز میداند و مجبور هستند که کوتاه بیایند و از خود انعطاف نشان دهند. آنها بیش از ما نیاز به مذاکره و توافق دارند.
وی درباره اینکه آیا آنها میتوانند تحریمها را بازگردانند، خاطرنشان کرد: این تحریمها ابزار آنهاست و طبیعتا نظامهای سلطهگر دنیا از هر ابزاری که در دست دارند استفاده میکنند؛ تحریم اقتصادی نیز یکی از ابزارهای آنها است که بهترین راه برای عبور از آنها قضیه خنثی کردن تحریمها است.
نماینده مجلس یازدهم با بیان اینکه هر جا خودکفا شویم و روی پای خود بیاستیم آنها مجبور هستند خودشان تحریمها را بردارند، گفت: چند سال پیش تهدید میکردند که جمهوری اسلامی ایران را با نفروختن بنزین تحریم میکنند؛ کشور اراده کرد و در بحث بنزین نه تنها خودکفا شد حتی به مرز صادرات هم رسید و آنها دیگر حتی اسم تحریم بنزین را نیاوردند. ما باید تحریمها را خنثی و به فرصت تبدیل کنیم و خوشبختانه در حال یادگیری و تجربه آن هستیم.
وی درباره سرانجام برجام و اینکه آیا دولت باید مذاکرات را ادامه دهد، گفت: جمهوری اسلامی همیشه از گفتوگو و مذاکره استقبال کرده است، ما اعتقاد داریم گرهای که با دست باز میشود را با دندان باز نکنیم؛ گرهای که با دیپلماسی میشود باز کرد را با ابزارهای سخت نباید باز کرد. طبیعتا این واقعیت است.
عباسزاده مشکینی تصریح کرد: اما در مذاکره چند مولفه اصل است، از جمله احترام متقابل، منافع متقابل و اینکه مذاکره باید برد_برد باشد و چیزی بدهی و چیزی هم بگیری. مذاکره با محاکمه فرق میکند، متاسفانه در برجام، طرف مقابل اراده و تلاش میکرد ما را در جایگاه متهم قرار دهد و محاکمه کند و بگوید شما چرا انرژی هستهای دارید، چرا حقوقتان را پیگیری کردید، ما از ابتدا با این مذاکره محاکمهگونه مخالف بودیم. ما بدون جرم محاکمه میشدیم. شرایط کشور به ویژه بعد از انتخابات از حالت منفعل به حالت فعال تبدیل شده است.
وی درباره اینکه آیا دولت باید با برجام، انقلابی برخورد کند یا غیرانقلابی، بیان داشت: بستگی به این دارد که چقدر به حقوق ملت ایران احترام بگذارند؛ آنها بیشتر به مذاکره و توافق با ما نیاز دارند.
وی در مورد اینکه آیا مذاکرات به زودی به نتیجه خواهد رسید نیز یادآور شد: مهم نیست چون اکنون کشور را خودمان اداره میکنیم و از فشارهای حداکثری نیز رد شدهایم. ما به صورت جدی از گفتوگو و مذاکره استقبال میکنیم اما تا زمانی که مذاکره برای رسیدن به توافق برد-برد، احترام و منافع متقابل داشته باشد. اما اگر مذاکره برای مذاکره باشد، آن را فرسایشی کنند و یا اهداف دیگری را دنبال کنند، طبیعتا جمهوری اسلامی وقت تلف نمیکند، ما برای تلف کردن وقت، زمانی نداریم.
وی در ادامه نیز درباره شرایط اقتصادی کشور بیان داشت: بیش از دویست کشور در دنیا داریم ما باید برای هر کشور دنیا متناسب با ظرفیت آن کشور یک نقشه راه داشته باشیم؛ اینکه چه میتوانیم به آنها بدهیم و چه چیزی میتوانیم از آنها بگیریم را باید مد نظر قرار داده و یک اولویتبندی عاقلانه مبتنی بر واقعیتها داشته باشیم.
سخنگوی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی با بیان اینکه ایران در همسایگی خود نزدیک به ۶۰۰ میلیون نفر جمعیت دارد که در سال بیش از یک تریلیون دلار واردات دارند، در حالی که صادرات غیرنفتی ما حدود ۶۰ میلیارد دلار است، گفت: اگر ما یک دهم واردات کشورهای همسایه را تامین کنیم، که با توجه به اینکه از نظر دارایی انرژی، برند کشورهای دنیا هستیم، همچنین کشوری چهار فصل با تولیدات کشاورزی و صنعتی هستیم، میتوانیم چنین کاری کنیم و از سویی نیز در شرایط نرمال صادرات غیرنفتی را داشته باشیم، دیگر نیازی به کشورهای سلطهگر که یک قطره امتیاز میدهند و کلی منت سر طرف میگذارند و کلی هزینه تحمیل میکنند، نداریم.
وی تاکید کرد: ویژگی تاریخی ملت ایران این است که مذاکره و گفتوگو کنند اما با فرسایشی کردن مذاکره، مذاکره برای مذاکره و جابجایی مذاکره با محاکه موافق نیستیم
منبع: ایلنا
ویدیو:
سرنوشت دختر علوم تحقیقات
در دارالخلافه با بهزاد یعقوبی
مرز حریم خصوصی و عرصه عمومی کجاست؟